Het eindresultaat oort en oogt totaal anders dan Nooit meer slapen, de vorige productie van WALPURGIS waar op Judith na dezelfde muzikanten bij betrokken waren. Dit keer geen piano, vibrafoon of collages. Wel soms grillige, soms meeslepende mix van electronica (keyboards, zelfgeconstrueerde strijk-en krastafels, effectentracks) en akoestische instrumenten (saxofoons, trompet, tuba, klarinet, mandoline en drums). Sopraan Judith Vindevogel en rockperformer slaan de stemmen in elkaar. Een cyclus van songs met spleten en ballen. Alles is er, maar wij blijven verlangen.

Sindsdien val ik, het tweede luik van de double bill Alles is er, sindsdien val ik, integreert nieuwe en enkele oudere teksten van Elvis Peeters. Die teksten werden geselecteerd en in volgorde gezet door An De Donder en Luk Mishalle.

Niet om er een logisch verhaal van te maken. Wel om een tableau te tonen van gebeurtenissen en emoties die steeds opnieuw blijken te wankelen. Wat is dat toch met die Wiederholungsdrang? Wordt met wijzer van het leven? Waarom keer op keer met je hoofd tegen dezelfde muur lopen? Is een keer niet genoeg om te weten dat het pijn doet?

Dat is het uitgangspunt. Zoiets levert misschien een moeilijk leven op, maar in dit geval ook een soort performance: teksten worden geschreeuwd, gefluisterd en gezongen, op beats en tussen wilde improvisaties en rustige momenten door.