Zich wassen of gewassen worden is een act van on-doen, ontdoen, ontleren en het laten gaan van codes. Door zich tijdens het wassen en het gewassen worden te focussen op de toon van de stem, eerder dan op de betekenis van de woorden, zoeken zangeres/klankkunstenaar Eurudike De Beul en danseres Yi-Chun Liu connectie op een bovenpersoonlijk, universeel niveau met water als verbindend element.
Met hun tweeën trekken ze van badkamer naar badkamer om mensen te wassen en de eeuwenoude overgave aan het badritueel te vangen in klanken. Wat ontstaat er aan klanken en herinneringen op het moment dat iemand gewassen wordt? Ouderen, babies, zieken, stervenden… alle stemmen zijn evenwaardig. Op basis van de geluidopnames wordt een soundscape ontwikkelt die het vertrekpunt zal vormen voor een fysieke audioperformance.
Het onderzoek verloopt in twee fases:
Fase 1: onderzoek naar de participatiemogelijkheden en het ontwikkelen van audio -en bewegingsmateriaal op basis van washandelingen tussen geboorte en dood.
Fase 2: scenografisch onderzoek naar infinity rooms met de Japanse film van Yōjirō Takita Departures (2008) als inspiratiebron
