Recensies

De verzen van Vadim Levin, buitengewoon spitsvondig en naïef in het Antwerps vertaald door Judith Vindevogel, en de schijnbaar onbeduidende, tot het absolute minimum gereduceerde maar toch ongemeen geconstrueerde muziek van Knaifel vertellen namelijk een heel ander verhaal: dat van de verwondering over de absurditeit van de alledaagsheid, dat van het geheim dat achter en in gewone oude dingen schuilt, dat van de glimlach die de taal oproept, of het nu de taal van het kind of die van de ‘gewone’ mens is. (…) De samenzweerderigheid van deze voorstelling is echter niet die van de opposant maar die van het kind op de (overdekte) speelplaats van de school.
Stephan Moens, De Morgen

Stom Paard is een ode aan behoedzaamheid. Stiltes die aangehouden worden, woorden die zacht gefluisterd worden, lange pauzes tussen pianoklanken. De teksten hebben wat van kinderliedjes: naïef en vrolijk, met een komische noot aan het eind.
Eefje Rampart, Gazet van Antwerpen

Gaandeweg wordt de toeschouwer binnengetrokken in een donkere rituele wereld. (…) Er ontstaat een dramatische spanning tussen de tekstuele eenvoud en naïveteit en de zang, die soms lyrisch is, soms ritmisch scanderend, een andere keer slaperig bezwerend.

Jan De Smet, KNACK

Dit is een bizarre voorstelling waarin fantasie en banaliteit hand in hand gaan en sfeer, zang en muziek gewone kinderpraat optillen tot toegankelijke kunst vol poëzie, humor en verwondering. Klein maar fijn.
Eddie Vaes, ZONE 03/

Vaak doen de teksten denken aan die van Toon Tellegen. Ze zijn eigenzinnig absurd, onaf en zonder pointe, werken ontregelend en geven een onbehaaglijk gevoel. Er ontstaat een dramatische spanning tussen de tekstuele eenvoud en naïveteit en de zang, die soms lyrisch is, soms ritmisch scanderend, een andere keer slaperig bezwerend. Twee verzen uit het klankdichtje mikkie mokkie makkie muizeke vatten deze voorstelling mooi samen: “’k verstaan het ni, maar ‘t is wel schoon”.”
Jan De Smet, Knack

Het verhaal van de verwondering over de absurditeit van de alledaagsheid, (…) van het geheim dat achter en in gewone oude dingen schuilt, (…) van de glimlach die de taal oproept.
Stephan Moens, De Morgen

Een ode aan behoedzaamheid
Eefje Rampart, Gazet van Antwerpen

Publiek 

Heel mooi. Ik mocht weer even een kind zijn. Wilde dat het nog veel langer doorging… – Ilmer

Ik heb genoten van deze prachtige, zorgvuldige schoonheid. Ontroerend, vervreemdend en wonderschoon. – Claar

Bedankt voor de bijzondere ervaring en de reis naar vreemde en duistere werelden. – Giselle